Het is nog bijna donker op deze zaterdagmorgen van de 14e december als de groep van 18 vrijwilligers van de werkgroep landschapbeheer de Reest oversteekt. Het Reestdal ligt er verloren en nat bij. Vannacht heeft het geregend, het is nu gelukkig droog, maar de zon lijkt verder weg dan ooit. De Reest oversteken doet de werkgroep vrijwel nooit.
Samenwerking
Er wordt altijd geklust in de reservaatgebieden van Landschap Overijssel in het zuidelijke deel van het Reestdal. Nu wordt er gewerkt in een klein heideterreintje bij het Spookmeertje en dat is eigendom van Het Drentse Landschap. Vanwaar deze interprovinciale samenwerking? Zo coöperatief opereren beide provinciale landschappen (beiden beheren samen meer dan 1600 ha reservaatgronden in het Reestdal) nou ook weer niet. De oorsprong van dit project ligt in de week van het landschap, eind oktober, toen beide landschappen elkaar vonden binnen het thema “Week van de Reest”. Werken in het landschap was
toen een onderdeel van het programma en als werkplek werd toen gekozen voor een dichtgegroeid heideperceeltje, dat van opslag moest worden bevrijd. Een kleine vijftig vrijwilligers gingen aan de slag en aan het einde van de dag zag de wereld er op die plek totaal anders uit. Veel ruimte, veel licht en nieuwe kansen voor heide en jenerverbes.
Geelgekleurde stammetjes
Nu is het december en mag onze werkgroep landschapbeheer een ander stuk heide van opslag bevrijden. Het gebiedje is dichtgegroeid met eik, grove den en erg veel vuilboom. Met snoeischaar, beugelzaag en snoeizaag wordt de aanval ingezet. Al gauw liggen de eerste stammetjes vuilboom plat. Het hout is glad en nat van de regen, maar dat mag de pret niet drukken. De takken worden aan de rand van de heide op rillen gelegd. Daar kunnen vogels en klein wild dekking en voedsel zoeken.
De terreinbeheerder van Rayon Zuid komt even kijken en ziet dat het goed is. Ook grotere bomen leggen het loodje. Rond het middaguur is een groot deel van het gebied weer open. Tientallen kleine afgezaagde geelgekleurde vuilboomstammetjes steken net boven het maaiveld uit. We weten dat ze straks weer uitlopen en dat ze over een paar jaar weer gesnoeid moet worden. Maar ja, dat is nu eenmaal heidebeheer: allemaal cultuurlandschap, dus allemaal mensenwerk.
Nog niet klaar
De klus is hier nog lang niet af. Richting het Spookmeer staat nog veel meer opslag. Toch maar eens gaan praten met Het Drents Landschap. Al zijn we dan van de andere kant van de Reest (Avereest) , we wandelen veel in dit Drentse deel van het Reestdal en voelen
ons er mee verwant. Graag gaan we hier verder. Volgend jaar misschien?
Het resultaat:
