Onze vogelaars van Takkenhoogte/Meeuwenveen

Dertig jaar geleden had nog niemand van Takkenhoogte/Meeuwenveen gehoord. Dat klopt ook wel, want het bestond nog niet. Het Meeuwenveen, in de volksmond beter bekend als de Meeuwenplas, was wel bekend.  Vanaf de Nieuwe Dijk kon je een kijkje nemen bij een paar grote vennen, waar in de jaren ’70 nog een grote kokmeeuwkolonie de regie had. De meeuwen verdwenen en het werd er een stuk stiller. Vanaf 1995 veranderde er veel. Het landbouwgebied aan de noodwestzijde van het Meeuwenveen werd omgezet in nieuwe natuur en in 1997 officieel opgeleverd. Via een dam in de Reestvervangende Leiding ontstond een verbinding met een bos aan de noordzijde, ooit eigendom van de familie Takken. Het natuurgebied kwam in beheer van Het Drentse Landschap en kreeg de naam “Takkenhoogte”.  Op de rand, aan de noordwest kant werd een uitkijkheuvel gerealiseerd. De ontwikkeling van de nieuwe natuur was spectaculair. Al heel gauw werden meer dan 200 soorten planten waargenomen en het terrein begon steeds meer vogelsoorten te trekken. Al gauw werd Takkenhoogte een hotspot onder de vogelaars. Tussen 1 april en eind augustus 2025 werden ( bron: waarneming.nl ) bijna 90 vogelsoorten gezien.

Populair onder vogelaars

Takkenhoogte bestaat nu bijna dertig jaar en is inmiddels een populaire plek voor vogelliefhebbers. De meesten komen er regelmatig, het hele jaar door. Binnen onze vereniging hebben we een  “harde kern” van vogelaars die vaak verwachtingsvol gewapend met kijker of zeulend met telescoop en/of camera een rondje Takkenhoogte lopen. We laten hier drie  graag aan het woord en vragen ook naar een “magisch vogelmoment”.

 Harry Siegers : “ Mistflarden over de weilanden, daar kan ik erg van genieten”

“Ik ga er regelmatig in alle seizoenen naar toe, vooral omdat het dichtbij is, een zogenaamd local path. Ik hoef niet ver te rijden, goed voor het milieu. Elk seizoen heeft daar zo zijn eigen vogelsoorten, denk bijv. aan klapekster en grauwe klauwier die elkaar afwisselen. Ik gebruik mijn camera met telelens voor de foto’s en de kijker gebruik ik om vogels te vinden.

Vogels kijken/fotograferen is voor mij een manier om van de natuur te genieten en ook wel een soort jachtinstict. Je moet er wel veel geduld voor hebben. Ik kan uren wachten voordat ik de vogel zie die ik op het oog heb en het lukt ook regelmatig niet. Een goede reden dan om er weer op uit te gaan. De klapekster is mijn favoriet, helaas afgelopen winter niet gezien. De wespendief en de wielewaal vond ik ook heel bijzonder”

 Mijn magisch vogelmoment ?

“Ik heb de wekker gezet want ik wil vroeg opstaan. Om zes uur ,s morgens gaat hij af. De avond er voor had ik mijn fotospullen en mijn verrekijker al klaargemaakt. Een nieuwe batterij in de camera gedaan en het geheugenkaartje leeg gemaakt. Snel eet ik wat en maak mijn thermoskan met koffie klaar en trek mijn wandelschoenen aan. Een kwartiertje later rijd ik weg naar mijn bestemming Meeuwenveen/Takkenhoogte. Onderweg zie ik de zon langzaam opkomen. Ik hoor wat ganzen overvliegen en zie nog wat mistflarden over de weilanden. Daar kan ik zo van genieten.  Ik ben heel benieuwd wat ik vanmorgen tegen zal komen. Ik zet mijn auto op de parkeerplek vlakbij de uitkijkheuvel. Er is verder nog niemand. Ik stap uit en hoor gelijk al een geelgors uit volle borst zingen. Ik loop voorzichtig richting de kijkheuvel en ga heel langzaam naar boven om niets te verstoren. Eenmaal boven kijk ik over de heg naar het landschap en zie in de verte een groep Schotse hooglanders grazen. In de verte hoor ik een koekoek. Ik tuur met mijn verrekijker naar de bosjes vlak voor me waarvan ik weet dat er regelmatig grauwe klauwieren te zien zijn. Opeens hoor ik het geluid van de koekoek heel dichtbij. Ik kijk iets omhoog en zie hem vlak bij me in een boomtop zitten. Ik krijg er kippenvel van. Heel voorzichtig richt ik mijn lens op de vogel en het lukt me een paar prachtige foto’s te maken van de zingende koekoek. Wat een fantastisch, magisch moment.  Achter me hoor ik even later een paar wandelaars aankomen. De koekoek hoort het kennelijk ook want opeens vliegt ie weg. Maar ik heb hem nog steeds op mijn netvlies”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jan van de Wetering: “ Variatie en verscheidenheid  op Takkenhoogte is interessant”

“Wat Takkenhoogte/Meeuwenveen voor mij zo interessant maakt, is de variatie in het landschap en de verscheidenheid aan vogels, die je er gedurende de seizoenen kunt aantreffen. Dit jaar heb ik circa 10 bezoeken aan het gebied gebracht. Mijn voorkeur gaat daarbij uit naar het voorjaar en de vroege zomer, wanneer het aantal soorten tot dusver het talrijkst is gebleken. Ik kies daarbij niet voor het pad, dat naar het uitkijkpunt op de heuvel leidt, maar voor de tweede toegang op de uitgezette wandelroute vanaf de Nieuwe Dijk. Het eerste stuk loop je dan door een laantje met struiken, waar je wordt ontvangen door een orkest van zangvogels, zoals vink, roodborst, zwartkop, winterkoning, fitis/tjiftjaf. Nadat je het nieuwe wildrooster bent gepasseerd sla je linksaf naar een wat hoger gelegen gebied met uitzicht over het rietveld en in de verte een plas. Hier vind je weer andere soorten, zoals de boompieper, geelgors, roodborsttapuit en soms de blauwborst. Bovendien kun je hier zomaar reeën, hazen en hagedissen tegenkomen en tal van vlindersoorten, libellen en insecten. Aan het einde van dit pad kun je een kijkje nemen over het uitgestrekte heideveld. Ook hier kun je in het seizoen tal van soorten aantreffen, zoals de tuinfluiter, zanglijster, kneu, koekoek, etc.”

“Het pad buigt hier af naar rechts, over de scheiding dmv loof- en naaldbomen, tussen het heideveld links en het moerasgebied  rechts. Hier kun je o.a. de grauwe klauwier en de bruine kiekendief aantreffen. Boven het heideveld heb ik dit jaar tal van roofvogels waargenomen: havik, sperwer, torenvalk, buizerd, wespendief en rode wouw. Aan het einde van dit pad bevindt zich links de uitloper van de meeuwenplas, waar je het hele jaar tal van eenden- en ganzensoorten kunt waarnemen en dit jaar ook een solitaire grote zilverreiger. In het bosje rechts met een aangrenzende waterpartij, komen de wat kleurrijkere soorten voor, zoals de wielewaal, bonte- en groene specht en de ijsvogel, die in dit gebied heeft gebroed. Je kunt dan het pad verder naar links vervolgen, waarna je uitkomt bij het uitkijkpunt.

Meestal keer ik op dit punt terug naar mijn vertrekpunt. “

Mijn magisch vogelmoment ?

“Ik heb al meerdere magische vogelmomenten meegemaakt, zoals deze drie: Een jagende rode wouw boven het heideveld, in het zonlicht, waardoor de kleuren prachtig zichtbaar waren. Helaas had ik op dat moment mijn camera niet bij me, maar de waarneming alleen was al zeer de moeite waard. De wespendief in het zelfde gebied. Hiervan heb ik wél een foto kunnen maken. Een roepende kraanvogel, die hoog boven het moerasgebied cirkelde”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jan Tempelman

“Takkenhoogte/Meeuwenveen heeft een verscheidenheid aan biotopen, dat er dan diverse vogelsoorten voorkomen spreekt voor zich. Ik kom geregeld in het bos, natte heide, moerasachtige- en waterpartijen. Hierdoor zie je veranderingen tijdens de jaargetijden. Ik maak graag foto’s en heb altijd een verrekijker bij me.

Kijken naar vogels betekent veel voor me. Ten eerste omdat ik dan buiten in de natuur ben, maar het betekent ook, dat je je naast vogels gaat interesseren voor andere dieren en naar het gedrag kijkt van alles wat loopt of vliegt. Van alle soorten die ik gezien heb staan kraanvogel, wielewaal en rode wouw voor mij in de top drie. Ik zou deze lijst makkelijk kunnen aanvullen met koekoek, grauwe klauwier, klapekster, lepelaar en alle spechtensoorten”

 

Mijn magisch vogelmoment ?

“ Er zijn er zoveel….. . Telkens als je een nieuwe vogelsoort ziet dan geeft dat het ‘wauw’ effect.  Maar om er toch één te noemen was het wel dat “out of the blue’ ineens een zwarte specht  tegen een boomstam aan kleefde op zo’n 5 meter van mij af”

 Ontmoeting met een boommarter

.“Natuurlijk hebben genoemde gebieden meer te bieden dan vogels. Zo had ik het geluk om een nest jonge vossen te zien spelen op een bult hooi in de natte hooilanden. Een week later, misschien wel mijn mooiste “wauw” moment. Kijkende naar een kleine specht, zag ik in een flits iets bewegen aan mij rechterzijde. Omgedraaid zag ik een boommarter tegen een boom aangekleefd. Dat de adrenaline bij mij omhoogschoot is dan geen wonder. Beiden heb ik gezien nabij De Wildenberg. Ook zijn er s ‘morgens vroeg reeën te spotten en natuurlijk de Schotse Hooglanders.”